Improwizacja muzyczna (znana również jako improwizacja muzyczna) to twórcza czynność polegająca na natychmiastowym („w danej chwili”) komponowaniu muzyki, która łączy wykonanie z komunikowaniem emocji i instrumentalny technika a także spontaniczna reakcja na innych muzyków.
Zatem pomysły muzyczne w improwizacji są spontaniczne, ale mogą opierać się na zmianach akordów w muzyce klasycznej i wielu innych rodzajach muzyki.
- Jedna z definicji to „występ dany improwizowany, bez planowania i przygotowania”.
- Inna definicja to „granie lub śpiewanie (muzyka) doraźnie, zwłaszcza poprzez wymyślanie wariacji na temat melodii lub tworzenie nowych melodii zgodnie z ustaloną sekwencją akordów”.
Encyklopedia Britannica definiuje ją jako „doraźną kompozycję lub dowolne wykonanie fragmentu muzycznego, zwykle w sposób zgodny z pewnymi normami stylistycznymi, ale nieskrępowany normatywnymi cechami określonego tekstu muzycznego.
Muzyka powstała jako improwizacja i nadal jest szeroko improwizowana we wschodnich tradycjach i we współczesnej zachodniej tradycji jazzu”.
W okresie średniowiecza, renesansu, baroku, klasycyzmu i romantyzmu improwizacja była wysoko cenioną umiejętnością. JS Bach, Handel, Mozart, Beethoven, Chopin, Liszt i wielu innych znanych kompozytorów i muzyków było znanych przede wszystkim ze swoich umiejętności improwizacyjnych.
Improwizacja mogła odgrywać ważną rolę w okresie monofonicznym.
Najwcześniejsze traktaty nt polifonia, takie jak Musica enchiriadis (IX wiek), wyjaśniają, że dodane części były improwizowane przez wieki przed pierwszymi zapisanymi przykładami.
Jednak dopiero w XV wieku teoretycy zaczęli wyraźnie rozróżniać muzykę improwizowaną od muzyki pisanej.
Wiele klasycznych form zawierało sekcje do improwizacji, takie jak kadencje w koncertach czy preludia do niektórych suit klawiszowych Bacha i Haendla, które składają się z rozwinięć sekwencji akordów, które wykonawcy mają wykorzystać jako podstawę do improwizacji.
Handel, Scarlatti i Bach należeli do tradycji solowej improwizacji klawiszowej. W muzyce klasycznej Indii, Pakistanu i Bangladeszu raga jest „ramą tonalną dla kompozycji i improwizacji”.
Encyklopedia Britannica definiuje ragę jako „ramę melodyczną dla improwizacji i kompozycji”.
Jestem Joost Nusselder, założyciel Neaera i content marketer, tata i uwielbiam wypróbowywać nowy sprzęt z gitarą w sercu mojej pasji, a wraz z moim zespołem tworzę szczegółowe artykuły na blogu od 2020 roku aby pomóc lojalnym czytelnikom z poradami dotyczącymi nagrań i gitar.
