De Dunlop Cry Baby is een populairewah pedaal, gemaakt door Dunlop-productie, Inc. De naam Cry Baby was van het origineel pedaal waarvan het is gekopieerd, de Thomas Organ/Vox Cry Baby wah-wah.
Thomas Organ/Vox slaagde er niet in de naam als handelsmerk te registreren, waardoor het open bleef voor Dunlop. Meer recent vervaardigde Dunlop de Vox-pedalen onder licentie, hoewel dit niet langer het geval is.
De genoemde wah-wah effect was oorspronkelijk bedoeld om de vermeende huilende toon na te bootsen die een gedempte trompet produceerde, maar werd op zijn eigen manier een expressief hulpmiddel.
Het wordt gebruikt wanneer een gitarist aan het soleren is, of om een "wacka-wacka" funk-achtig ritme te creëren.
Introductie
Het Cry Baby wah-wah-pedaal is een van de meest iconische gitaareffecten van de 20e eeuw geworden en is sinds de uitvinding in de jaren zestig door talloze muzikanten in verschillende genres gebruikt. Het is een pedaal dat een dynamisch geluid produceert dat in talloze opnames is gebruikt, van enkele van de beroemdste gitaarsolo's in rock tot funk, jazz en daarbuiten. Maar waar komt het vandaan en hoe is het uitgevonden? Laten we dat van dichterbij bekijken.
Geschiedenis van de huilbaby
De Cry Baby is een iconisch gitaareffect dat wordt geproduceerd door een Wah-Wah-pedaal, dat een onderscheidend "wah"-geluid produceert wanneer het op en neer wordt bewogen. De naam "Cry Baby" is afgeleid van het karakteristieke geluid dat in de jaren zestig oorspronkelijk door elektrische gitaren werd geproduceerd.
Het concept van Wah-Wah-pedalen gaat terug tot eind jaren 1940, toen Alvino Rey een apparaat ontwikkelde dat de 'talking steel guitar' werd genoemd. Zijn apparaat gebruikte een voetpedaal om het geluid van een steelgitaar te manipuleren en te vervormen door het volume en de toon te veranderen. Later ontwikkelde hij in 1954 een draagbare versie van dit effect, die bekend stond als de Vari-Tone — ook wel bekend als 'de Voice Box'.
Pas in 1966 bracht het Vox-bedrijf hun eerste commerciële wah-wah-pedaal uit - dat ze de Clyde McCoy noemden, naar jazztrombonist Clyde McCoy. In 1967 bracht Thomas Organ het eerste Cry Baby-pedaal uit onder hun eigen merk - een verbeterde versie van Vox' originele Clyde McCoy-ontwerp. Sindsdien zijn er verschillende modellen verkrijgbaar van verschillende merken, maar deze vroege ontwerpen blijven tegenwoordig een van de meest populaire.
Wat is een huilbaby?
Een Cry Baby is een soort gitaareffectpedaal dat het audiosignaal verandert om een vibrato of een "wah-wah"-geluid te creëren. Dit iconische geluid is gebruikt door enkele van de grootste gitaristen uit de geschiedenis, waaronder Jimi Hendrix, Eric Clapton en recentelijk John Mayer.
De Cry Baby werd uitgevonden in 1966 toen muzikant Brad Plunkett twee effecten - een Sforzando-circuit en een envelopfilter - combineerde in één apparaat. Zijn apparaat was bedoeld om de menselijke stem na te bootsen door de hoeveelheid hoge tonen in het signaal van de gitaar te verhogen en te verlagen terwijl het in toonhoogte op en neer bewoog. Het duurde niet lang voordat de muziekindustrie deze nieuwe uitvinding omarmde en het werd al snel een essentieel apparaat voor veel studio's. Naarmate de tijd verstreek, begonnen fabrikanten het ontwerp van Plunkett aan te passen, wat resulteerde in honderden variaties die nog steeds worden gebruikt.
Het unieke geluid dat met een Cry Baby wordt bereikt, is de afgelopen vijftig jaar een integraal onderdeel geworden van populaire muziek, van funk tot blues, van alternatieve rock tot heavy metal. Tegenwoordig zijn er veel verschillende modellen beschikbaar voor iedereen, van amateurs tot professionals die op zoek zijn naar dat kenmerkende wah-wah-geluid.
Hoe het werkt
Het Cry Baby-effect is een kenmerkend geluid dat wordt gegenereerd door een wah-wah-pedaal op een gitaar. Dit effect is beroemd gemaakt door Jimi Hendrix en is sindsdien door veel andere gitaristen gebruikt. Het wah-wah-pedaal werkt door een banddoorlaatfilter te gebruiken om de toon van de gitaar te vormen en het een karakteristiek "wah-wah"-geluid te geven. Laten we eens nader bekijken hoe het werkt.
De grondbeginselen van de huilbaby
De Cry Baby is een populair gitaareffectpedaal dat al bestaat sinds de jaren zestig. Het werd voor het eerst uitgevonden door ingenieurs van Thomas Organ in 1960 en is tot nu toe het meest populaire gitaareffect geworden.
De Cry Baby werkt door een kleine oscillatie te creëren in de stroom die door een met aluminiumfolie bedekte schijf loopt. Dit creëert een effect dat bepaalde audiofrequenties benadrukt, wat resulteert in wat bekend staat als "fuzz"-geluid. Als een gitarist de positie van zijn voet op het pedaal verandert, kan hij de gevoeligheid van dit "fuzz"-geluid effectief aanpassen.
Meer recente versies van de Cry Baby zijn uitgerust met bedieningselementen waarmee gebruikers de toon en intensiteit van hun geluid kunnen aanpassen, waardoor ze hun toon echt kunnen aanpassen en hun ambacht kunnen perfectioneren. Ze kunnen ook andere effecten toevoegen, zoals reverb, overdrive en vervorming, om hun gewenste geluiden verder vorm te geven.
Dit iconische gitaareffect werkt prachtig in combinatie met meer traditionele versterkers of in combinatie met high-gain versterkers voor een nog groter toonbereik. De mogelijkheden worden alleen beperkt door uw verbeelding!
De verschillende soorten huilbaby's
De Dunlop Cry Baby is een effectpedaal dat is ontworpen om het geluid van het wah-wah-effect na te bootsen dat populair was in klassieke rock- en funktracks uit de jaren zestig en zeventig. Het wah-pedaal versterkt bepaalde frequenties terwijl andere worden afgekapt, wat resulteert in een fluctuerend geluid dat lijkt op een sprekende stem.
De Dunlop Cry Baby is verkrijgbaar in veel verschillende varianten, elk met subtiel verschillende geluiden en functies. Een van de meest herkenbare modellen is de klassieke GCB-95 Wah (de originele Cry Baby Wah). Dit vlaggenschipmodel heeft twee schuifregelaars voor het aanpassen van de intensiteit en het frequentiebereik, evenals een "Range" -schakelaar voor het versterken van lage of hoge tonen.
Voor spelers die willen experimenteren met verschillende stijlen en tonen, bieden modernere varianten zoals de GCB-130 Super Cry Baby extra functionaliteit, zoals ingebouwde selecteerbare "Mutron-stijl filters” voor het produceren van gedempte percussieve effecten of het toevoegen van extra harmonischen aan uw signaalketen. Evenzo is er ook de GCB-150 Low Profile Wah, die traditionele 'vintage'-geluiden combineert met moderne tools zoals een instelbare EQ en een interne effectenlus om andere stompboxen aan je mix toe te voegen. Ten slotte is er een reeks mini-varianten met vereenvoudigde, geruisloze circuits aan boord van mini-pedalen, perfect om ruimte te besparen op overvolle boards!
De uitvinding van de huilbaby
De Cry Baby is een iconisch gitaareffect dat is gebruikt door enkele van de meest gerenommeerde muzikanten aller tijden. Het werd voor het eerst gemaakt aan het einde van de jaren zestig door een uitvinder genaamd Thomas Organ, die een gitaareffect wilde maken dat het geluid van een huilende persoon zou nabootsen. De Cry Baby was het eerste succesvolle ontwerp van het gitaareffect en is sindsdien een essentieel instrument in de muziekwereld geworden. Maar hoe is het uitgevonden en wat maakt het zo uniek? Laten we het uitzoeken!
De geschiedenis van de huilbaby
De Cry Baby is een iconisch gitaareffectpedaal gemaakt door Thomas Organ in 1966. Het werd ontwikkeld op basis van het originele "Fuzz-Tone"-effect van hetzelfde jaar, ontworpen om het geluid van Jimi Hendrix' klassieke fuzz-zware opnames na te bootsen.
De Cry Baby is in wezen een variabel laagdoorlaatfilter, gemaakt met een printplaat en een potentiometer. Dit creëert een breed scala aan vervormingstonen die worden bepaald door hoe open of gesloten de potentiometer is ingesteld. Het geeft muzikanten de mogelijkheid om een scala aan subtiele en dramatische veranderingen in hun soundscape te bewerkstelligen.
De originele Cry Baby is op vrijwel dezelfde manier gemaakt als nu, met een voetpedaal dat is aangesloten op een ingangsaansluiting, waardoor elektrische gitaarsignalen worden geduwd en gemanipuleerd. De resultaten waren krachtige en dynamische geluiden die de manier waarop muziek wordt gecomponeerd voor altijd hebben veranderd. Sinds zijn uitvinding meer dan vijf decennia geleden, is deze bescheiden kleine effectprocessor uitgegroeid tot een van de meest gebruikte items in de geschiedenis van de rock-'n-roll.
In de loop van de tijd zijn er verschillende verfijningen aangebracht in het Cry Baby-ontwerp, waaronder nieuwere modellen met meerdere bedieningselementen voor meer manipulatiemogelijkheden, evenals versies met grotere voertuigafmetingen voor betere prestaties tijdens live optredens. Fijnere elektronica heeft ook de responstijd verbeterd en zorgt voor meer harmonisch correcte uitvoertonen dan ooit tevoren. Met zulke innovatie en consistente verbetering is het geen wonder dat deze klassieke effecten altijd populair zullen blijven onder serieuze muzikanten over de hele wereld!
Hoe de huilbaby is uitgevonden
Eind jaren zestig werden twee versies van het Cry Baby-effect uitgevonden door twee verschillende mensen: de Dunlop Cry Baby is gemaakt door ingenieur en muzikant Brad Plunkett; en de Univox Super-Fuzz is bedacht door toonontwerper Mike Matthews. Beide ontwerpen maakten gebruik van een uniek wah-wah-filtercircuit om lage frequenties te versterken, harmonische inhoud te verbeteren en extreme geluidseffecten te produceren.
De Dunlop Cry Baby wordt algemeen erkend als het eerste echte wah-pedaal dat ooit op de commerciële markt is uitgebracht. Het was gebaseerd op een zelfgemaakt ontwerp dat Brad Plunket maakte tijdens zijn werk in de Thomas Organ Company-fabriek in Zuid-Californië. Zijn uitvinding omvatte het indrukken van een schakelaar om een inductor te activeren die een laagfrequente boost veroorzaakt van een weerstand-condensatorpaar dat rechtstreeks is aangesloten op de ingangsaansluiting van een versterker.
De Univox Super Fuzz werd in deze periode ook uitgebracht als een distortion/fuzz-pedaal, vervaardigd door de Japanse elektronicafabrikant Matsumoku. Mike Matthews ontwierp dit apparaat met een extra frequentieregelknop voor maximale geluidssculptuur. Het kenmerkende scherpe geluid dat dit pedaal produceerde, verdiende al snel een cultstatus onder rockmuzikanten - met name gitaarheld Jimi Hendrix die het apparaat vaak gebruikte bij opnames en shows.
Deze twee baanbrekende apparaten waren in hun tijd revolutionaire uitvindingen en ze dienden als katalysatoren die een heel nieuw genre van effectpedalen voortbrachten, waaronder delay-units, synthesizers, octaafverdelers, envelopfilters, modulatie-effectboxen, harmonisatoren en nog veel meer. Tegenwoordig vormen deze circuits de basis van veel moderne muziekproductietools en zijn ze te vinden op talloze podia over de hele wereld.
De erfenis van de huilbaby
The Cry Baby is een van de meest iconische gitaareffecten in de muziekgeschiedenis. Het onmiskenbare geluid is op talloze platen verschenen en is geliefd bij gitaristen over de hele wereld. De uitvinding dateert uit het midden van de jaren zestig, toen de veelgeprezen ingenieur en producer Roger Mayer het ontwikkelde voor gebruik door opmerkelijke muzikanten zoals Jimi Hendrix, Brian May van Queen en meer. Laten we eens kijken naar de erfenis van de Cry Baby en hoe zijn unieke geluid moderne muziek heeft gevormd.
De impact van de huilbaby
Hoewel de Cry Baby aanvankelijk met scepsis werd onthaald door gitaristen, die beweerden dat het te veel klonk als een vioolstrijkstok die over snaren werd getrokken, nam zijn populariteit gestaag toe met beroemde muzikanten als Eric Clapton, Jeff Beck en Stevie Ray Vaughan.
De Cry Baby werd uiteindelijk omarmd door rock-, blues-, funk- en jazzspelers als een innovatief hulpmiddel voor het produceren van veelzijdige geluiden. Het had de mogelijkheid om diepte toe te voegen aan iemands speelstijl en unieke effecten te creëren die nog nooit eerder waren gehoord. Het stelde hen in staat om meer 'persoonlijkheid' in hun geluid te leggen en opende een hele nieuwe wereld van sonische mogelijkheden. Naarmate het gebruik zich verder uitbreidde dan alleen blues- en rockiconen zoals Jimi Hendrix om Metal-pioniers Pantera en Megadeth te bereiken, ontdekte de Cry Baby het potentieel voor extreme vervormingsmogelijkheden die essentieel zijn voor heavy metal-muziek.
De Cry Baby domineerde al snel de meeste gitaareffectpedalen die op de markt werden verkocht vanwege het gemak van bediening met één knop en snelle aanpassingsmogelijkheden die aan elke speelstijl konden worden toegevoegd. De toegankelijkheid van de aftermarket-mods van Cry Baby creëerde een bloeiende modding-community die bestaande producten daadwerkelijk verbeterde door ze extra functies te geven, zoals een effectiever sweep-bereik na de jaren 1990 enz. Bovendien hielp dit om pedaalborden kleiner te maken omdat er één multifunctioneel pedaal gemakkelijk in te nemen was. zorg voor dynamische regeling in plaats van typische 3- of 4-knopsregeling met een beperkt bereik voor dynamische regeling.
Omdat veel getalenteerde gitaristen het door Dunlop Manufacturing Inc. ontwikkelde effect gebruikten, werd het al snel een integraal onderdeel van de geluiden van veel gitaristen. Hoewel het tegenwoordig een nogal prominente plaats inneemt op podia en studio's, is dit iconische apparaat een voorbeeld van hoe technologie drastisch kan veranderen wat mogelijk is in elke artistieke vorm - in dit geval door muziekcreatie door het creëren van geheel nieuwe genrespecifieke soundscapes door deze eenvoudige wah-pedaaleenheid met één knop, in de volksmond bekend als 'Cry Baby'.
Hoe de Cry Baby vandaag wordt gebruikt
De Cry Baby is een iconisch gitaareffect geworden en wordt sinds het begin door een breed scala aan muzikanten gebruikt. Het is een geweldige manier om te experimenteren en nieuwe geluiden uit te proberen, omdat het een reeks wah-parameters biedt die kunnen worden gemanipuleerd om alles te creëren, van klassieke 'wah-wah'-geluiden tot high-gain distortion.
The Cry Baby is nog steeds populair en is sinds de eerste release op duizenden opnames te horen geweest. Zijn sonische veelzijdigheid betekent dat hij zowel in de studio als op het podium kan worden gebruikt, waarbij veel gitaristen ervoor kiezen om hun eigen Cry Baby-pedaalbord met meerdere eenheden op te zetten. Van bluesrockers als Jimmy Page, David Gilmour en Slash tot funk-shredders als Eddie Van Halen en Prince – de Cry Baby biedt een onmiskenbaar geluid dat in vrijwel elk denkbaar genre te horen is.
Het kan ook worden gebruikt als onderdeel van een multi-effect rig of in combinatie met andere distortion-pedalen voor nog meer klankopties. Daarnaast zijn er verschillende aftermarket-modificaties beschikbaar waarmee op afstand kan worden geschakeld of frequentiebereiken kunnen worden aangepast voor een nauwkeurigere controle over uw geluid. De Cry Baby blijft evolueren met de tijd en biedt gitaristen unieke manieren om hun eigen "geheime saus" -klank te creëren die zich onderscheidt van de rest!
Conclusie
Kortom, het Cry Baby gitaareffectpedaal is al tientallen jaren een iconisch stuk gereedschap. Het is gebruikt door enkele van de grootste namen in de muziek, van Jimi Hendrix tot Slash. Het blijft tot op de dag van vandaag een populair effectpedaal, omdat steeds meer gitaristen zijn unieke geluid ontdekken. Het pedaal heeft een lange en legendarische geschiedenis, die teruggaat tot de uitvinding ervan in de jaren zestig. Ondanks de veranderende muziektrends blijft de Cry Baby een betrouwbare basisspeler in de industrie dankzij zijn veelzijdigheid en unieke toon.
Samenvatting van de huilbaby
De Cry Baby is een iconisch gitaareffectpedaal dat een wah-wah-circuit gebruikt om het geluid van een elektrische gitaar vorm te geven. Het werd uitgevonden door Thomas Organ Company ingenieur Brad Plunkett in 1966 en is uitgegroeid tot een van de meest algemeen erkende en gewilde pedalen door zowel beginners als professionals. De Cry Baby-pedalen bieden variaties in geluid die variëren van lichte boosting tot meer ernstige fasering, vervorming en fuzz-effecten.
Het oorspronkelijke pedaal had een eenvoudig ontwerp – twee potentiometers (potmeters) die de frequentie van een signaal varieerden – maar het werd al snel populair toen spelers ontdekten dat het unieke geluiden voor gitaarsolo's produceerde. Latere generaties Cry Baby-pedalen bevatten instelbare parameters zoals Q, sweep-bereik, amplituderesonantie, versterkingsniveauregeling en andere functies om hun geluid verder aan te passen.
Er zijn tegenwoordig talloze soorten wah-wah-pedalen op de markt en bijna elk groot gitaareffectbedrijf produceert zijn eigen versies. Of je nu op zoek bent naar een lichtere toon of meer extreme effecten, het gebruik van een Cry Baby kan je helpen om het gewenste geluid uit je instrument te halen - vergeet niet om creatief te zijn!
De toekomst van de huilbaby
De uitvinding van de Cry Baby heeft voor altijd een revolutie teweeggebracht in het geluid van elektrische gitaristen over de hele wereld en is gemeengoed geworden in vele muziekgenres. Door zijn verschillende iteraties en voortdurende verbeteringen, zoals moderne functies zoals dubbele en driedubbele pedalen of expressie-uitgangen, wordt hij jaar na jaar door muzikale iconen gebruikt.
Van slaapkamergitaristen tot doorgewinterde professionals, de Cry Baby blijft voor velen een betrouwbaar en essentieel apparaat. Terecht ook; het is gemakkelijk een van de meest herkenbare gitaareffecten ooit gemaakt! Naarmate de technologie in audio zich verder ontwikkelt, zullen fans zich blijven afvragen: welke nieuwe iteratie of versie zou als volgende kunnen worden uitgebracht?
Bovendien lijdt het geen twijfel dat toekomstige exemplaren of imitaties van de Cry Baby voor verschillende budgetten en wensen op de markt zullen komen. Sinds de eerste uitvinding meer dan een halve eeuw geleden hebben veel bedrijven bijvoorbeeld hun eigen versies uitgebracht die tot doel hebben vergelijkbare geluiden vast te leggen voor minder geld. Ondanks deze opties houden puristen echter vast aan hun overtuiging dat een originele Cry Baby zelfs vandaag de dag nog steeds wordt herinnerd als een van de beste on-board wah-effecten.
Ik ben Joost Nusselder, de oprichter van Neaera en een contentmarketeer, vader, en ik hou ervan om nieuwe apparatuur uit te proberen met gitaar in het hart van mijn passie, en samen met mijn team maak ik sinds 2020 diepgaande blogartikelen om trouwe lezers te helpen met opname- en gitaartips.
