در موسیقی، سه گانه مجموعه ای از سه نت است که می توان آنها را در یک سوم روی هم قرار داد. اصطلاح "سه گانه هارمونیک" توسط یوهانس لیپیوس در "Synopsis musicae novae" (1612) ابداع شد.
هنگامی که در یک سوم قرار می گیرند، اعضای سه گانه، از پایین ترین تن تا بالاترین، نامیده می شوند: ریشه سوم - آن فاصله بالای ریشه یک سوم مینور (سه نیم صدا) یا یک سوم اصلی (چهار نیم صدا) پنجم - فاصله آن بالای سوم یک سوم جزئی یا یک سوم بزرگ است، بنابراین فاصله آن بالای ریشه یک پنجم کاهش یافته است (شش نیم صدای) ، پنجم کامل (هفت نیم صدای)، یا پنجم تقویت شده (هشت نیم صدا).
به این آکوردها سه گانه می گویند. برخی از نظریه پردازان قرن بیستم، به ویژه هاوارد هانسون و کارلتون گیمر، این اصطلاح را برای اشاره به هر ترکیبی از سه زمین مختلف، بدون توجه به فواصل بین آنها، گسترش دادند.
واژه ای که دیگر نظریه پردازان برای این مفهوم کلی تر به کار می برند، «تریکوورد» است.
دیگران، به ویژه آلن فورته، از این اصطلاح برای اشاره به ترکیب هایی استفاده می کنند که ظاهراً از فواصل دیگر انباشته شده اند، مانند "سه گانه چهارگانه". Forte, Allen, (1973) The Structure of Atonal Music (New Haven and London: Yale University Press): ISBN 0-300-02120-8 در اواخر رنسانس، موسیقی هنری غربی از رویکرد متضاد "افقی" به سمت آکورد-پیشرفت ها که به رویکرد "عمودی" بیشتری نیاز داشت، تغییر مکان داد، بنابراین بیشتر بر سه گانه به عنوان بلوک ساختمانی اصلی هارمونی عملکردی تکیه کرد. .
تن ریشه یک سه گانه، همراه با درجه مقیاس که با آن مطابقت دارد، در درجه اول عملکرد یک سه گانه معین را تعیین می کند.
ثانیاً، عملکرد یک سه گانه با کیفیت آن تعیین می شود: عمده، جزئی، کاهش یافته یا تقویت شده. سه تا از این چهار نوع سه گانه در مقیاس ماژور (یا دیاتونیک) یافت می شوند.
من Joost Nusselder، بنیانگذار Neaera و یک بازاریاب محتوا هستم، پدر، و عاشق امتحان کردن تجهیزات جدید با گیتار در قلب علاقه‌ام هستم، و همراه با تیمم، از سال 2020 در حال ایجاد مقالات عمیق در وبلاگ هستم. برای کمک به خوانندگان وفادار با نکات ضبط و گیتار.
