ابزارهای سنگین آلات موسیقی هستند که با رشته های روی یک قاب کشیده می شود و با کندن، کوبیدن یا تعظیم به صدا در می آید. این سازها اساس بسیاری از سبک های موسیقی مدرن هستند و برای قرن ها در فرهنگ های بی شماری مورد استفاده قرار گرفته اند.
در این مقاله به بررسی انواع مختلف آن می پردازیم سازهای زهی، اجزاء و کاربردهای آنها:
تعریف سازهای زهی
ابزارهای سنگین سازهایی هستند که با استفاده از آنها آهنگ های موسیقی تولید می کنند رشته های ارتعاشی تحت کشش، بر خلاف سازهای بادی یا کوبه ای. سازهای زهی در بیشتر فرهنگ ها یافت می شوند، از غنچه ها و چنگ های مصر باستان گرفته تا ارکسترها و گروه های زهی مدرن.
به طور کلی می توان این ابزارها را به دو دسته کلی تقسیم کرد: فرش (فرش) و بی حوصله (بدون ناراحتی). سازهای فرت شده آنهایی هستند که دارای نوارهای فلزی به نام فرت هستند که به تعیین گام کمک می کنند. نمونه هایی از سازهای زهی فرتدار عبارتند از: گیتار، گیتار باس و بانجو; در حالی که چند نمونه از سازهای زهی بدون فرت عبارتند از: ویولن و ویولن سل. بخش های زهی ارکسترال در موسیقی کلاسیک معمولاً از هر دو سیم فرت شده و بدون فرت تشکیل شده است.
انواع سازهای زهی
ابزارهای سنگین یک روش قدیمی و جذاب برای ساخت موسیقی است. از ویولن های سمفونی گرفته تا گیتار الکتریک بلوزی، این سازها صداهای زیبایی از هر نوع تولید می کنند. انواع مختلفی از سازهای زهی وجود دارد - هر کدام صدا و سبک خاص خود را دارند. بیایید نگاهی به انواع مختلف سازهای زهی بیندازیم:
- ویولن
- گیتار
- حمام
- ماندولین
- چنگ
- لوت ها
- سنتورها
- اتوهارپ
گیتار آکوستیک
گیتار آکوستیک رایج ترین نوع سازهای زهی هستند و در سبک ها، شکل ها و اندازه های مختلف یافت می شوند. آنها معمولاً دارای شش سیم هستند که هر کدام با نت یا صدای متفاوتی کوک می شوند، اگرچه وجود دارند مدل های 12 رشته ای نیز موجود است. گیتارهای آکوستیک با سیم های ارتعاشی ساخته شده از فولاد یا نایلون کار می کنند که در سراسر بدنه گیتار کشیده شده و در نتیجه صدا در داخل محفظه توخالی گیتار تقویت می شود.
دو نوع اصلی گیتار آکوستیک هستند کلاسیک گیتار و گیتارهای آکوستیک سیم فولادی. گیتارهای کلاسیک دارای سیم‌های نایلونی هستند که صدای ملایم‌تری نسبت به انواع سیم‌های فولادی به آنها می‌دهد، در حالی که سیم‌های فولادی صدای روشن‌تری را همراه با قدرت بیشتر برای سبک‌های موسیقی راک ارائه می‌دهند. بیشتر گیتارهای آکوستیک به یک آمپلی‌فایر متصل نمی‌شوند، بلکه برای شنیدن آنها به طنین طبیعی درون بدن خود متکی هستند. این را می توان با تجهیزات اضافی مانند:
- وانت
- مبدل ها
- میکروفون
در تنظیمات اجرای زنده یا هنگام ضبط در استودیو استفاده می شود.
گیتارهای برقی
گیتارهای برقی شاید محبوب ترین نوع سازهای زهی باشند. آنها به یک تقویت کننده متصل می شوند که برای بزرگنمایی صدا استفاده می شود و سپس تا حد دلخواه تقویت می شود. گیتارهای الکتریک در مدل های مختلف و منحصر به فرد خود عرضه می شوند ویژگی های تن.
گیتارهای الکتریک به طور کلی ویژگی دارند پیکاپ های مغناطیسی که ارتعاشات را از رشته ها دریافت می کند و آنها را به عنوان سیگنال های الکتریکی به یک تقویت کننده می فرستد.
انواع سبک بدنه گیتار الکتریک ممکن است بسته به سازنده متفاوت باشد، اما عموماً همه آنها دارای بدنه توخالی هستند. برخی از نمونه ها عبارتند از:
- Archtop
- بالا مسطح
- جعبه جاز
- جسم جامد دو برش
- گیتار الکتریک نیمه آکوستیک (که معمولاً به عنوان بدنه نیمه توخالی شناخته می شود)
- برق گردنی چند مقیاسه یا طراحی برد گسترده
رایج ترین انواع پیکاپ گیتار الکتریک هستند پیکاپ های تک کویل (بیشتر در گیتارهای الکتریک Fender یافت می شود) و پیکاپ دو سیم پیچ (بیشتر در یافت می شود گیتار گیبسون). رنگ پیکاپ‌ها می‌تواند از رنگ‌های گرم و گرد که توسط سیم‌پیچ‌های تکی پخش می‌شود تا تن‌های روشن‌تر با صدای بلندتر که توسط پیکاپ‌های دو سیم پیچ ایجاد می‌شود، متفاوت باشد. با این حال، هر دو نوع پیکاپ را می توان در ترکیب با هم برای طیف وسیعی از صداهای متنوع و مناسب برای هر سبک موسیقی استفاده کرد.
گیتار باس
گیتار بیس نوعی ساز زهی است که نت های کم صدا تولید می کند و برای ایجاد هارمونی و ریتم کم در بسیاری از سبک های موسیقی استفاده می شود. گیتار باس با انگشتان یا پیک نواخته می شود. اکثر گیتارهای بیس دارای چهار سیم هستند، اگرچه پنج یا شش ساز زهی در دسترس هستند. تنظیم استاندارد برای گیتار باس چهار سیم است EADG، اشاره به پایین ترین رشته در بالا (E) و پیشرفت به بالاترین (G). برای باس های پنج سیم، سیم های اضافی طیف وسیع تری از نت ها را به همراه B پایین تر زیر E اضافه می کنند.
گیتار باس در دو نوع اصلی وجود دارد: بیس های برقی و باس های آکوستیک. دستگاه های الکتریکی از پیکاپ های مغناطیسی برای تبدیل صداهای خود به سیگنال های الکتریکی استفاده می کنند که می توانند تقویت شوند و در هر سیستم صوتی ادغام شوند. سازهای آکوستیک آنهایی هستند که بدون آمپر یا کابینت بلندگو نواخته می شوند. در عوض، آنها از بدنه توخالی خود برای طنین‌اندازی صدا در هوا استفاده می‌کنند و به پیکاپ‌های طبیعی مشابه نمونه‌های الکتریکی متکی هستند.
در واقع یادگیری نحوه نواختن گیتار باس، مانند هر ساز دیگری، نیازمند تمرین اختصاصی است، اما بسیاری از مردم متوجه می‌شوند که بیشتر از آنچه انتظار داشتند از آن لذت می‌برند! فیلم‌های آموزشی به‌راحتی به‌صورت آنلاین در دسترس هستند که راهنمایی و دستورالعمل‌هایی در مورد اصولی مانند تکنیک های انگشت گذاری و آکورد. دانستن مجموعه ای از سبک ها از جاز تا راک، رگی، کانتری و فراتر از آن همچنین کاوش انواع مهارت های موسیقی را برای نوازندگان بیس در هر سطحی آسان می کند - هم به تنهایی و هم در گروه!
ویولن
ویولن، اغلب به عنوان کمانچه ها در محافل موسیقی محلی، سازهای زهی کوچک و چوبی هستند که بین شانه و چانه نگه داشته می شوند. این سازها دارای چهار سیم هستند که معمولاً از سیم های G، D، A و E تشکیل شده است. ویولن ها سازهای بسیار پرکاربردی هستند که نه تنها از دوره باروک در موسیقی کلاسیک استفاده می شده است، بلکه برای انواع سبک های مختلف از جمله استفاده می شود. جاز و بلوگرس.
ویولن را یکی از ساده ترین سازهای زهی برای یادگیری با توجه به اندازه و محدوده زیر و بمی آن. اگرچه ساختن تکنیک مناسب هنگام نواختن ویولن ممکن است مدتی طول بکشد، اما معمولاً نسبت به سازهای بزرگتر مانند ویولن سل یا کنترباس نیاز به نگهداری کمتری دارند. ویولن‌ها در همه اشکال، اندازه‌ها و رنگ‌ها هستند و بسیاری از نوازندگان از قطعات سفارشی‌سازی شده‌ای استفاده می‌کنند که ممکن است شکل بدنی عجیب و غریب یا کابینت‌های منحصربه‌فرد داشته باشد.
ویولونیست ها به طور سنتی استفاده می کنند کازینو روی کمان خود برای اطمینان از تولید صدا در سراسر سیم ها و صفحه انگشتان. بسیاری از مبتدیان همچنین از یک تیونر الکترونیکی استفاده می کنند که به آنها کمک می کند تا در محدوده استاندارد زیر و بم بمانند زیرا گوش خود را برای تنظیم در طول زمان توسعه می دهند. همه بازیکنان مبتدی باید با یک شروع کنند جای مناسب چانه برای راحتی قبل از پیشرفت بیشتر توانایی های بازی خود!
سل سل
ویولن سل، که گاه به آن گفته می شود ویولونسل، ساز از خانواده تار است. این یک نسخه بزرگتر و با صدای عمیق تر از ویولن است که صدای کمتری تولید می کند. ویولن سل با کمان نواخته می شود و دارای چهار سیم است که در یک پنجم کامل کوک شده اند - از کم به بالا: C، G، D و A.
بدنه ویولن ویولن شبیه ویولن است، اما بسیار بزرگتر است - تقریباً 36-44 اینچ (بر اساس ساز متفاوت است). سیم ها مانند ویولن به صورت یک پنجم کوک می شوند، اما در دو سیم وسط (G و D، فاصله بین آنها به جای یک پنجم کامل یک اکتاو است. سلوها بسته به این که پل‌های طول رشته‌ای بزرگ برای هر نت چقدر به سمت بالا یا پایین قرار گرفته باشند، رنگ‌های تن متفاوتی تولید می‌کنند.
سلوها به طور کلی بر اساس اندازه آنها دسته بندی می شوند - از کوچکترین تا بزرگتر: پیکولو/فانتزی (سایز 1/4)، ربع (سایز 1/2)، سه چهارم (سایز 3/4)، سایز کامل (4/4) و مدل‌های پنج رشته‌ای با دامنه وسیع که دارای یک کم اضافی هستند یک رشته در زیر E. به طور کلی، ویولن سل در حالت نشسته با زانوهای خم شده و پاهای صاف روی زمین برای حمایت از اندازه بزرگتر در مقابل بدن هنگام استفاده از پایه فلزی یا پایه میخ صندلی نواخته می شود.
ویولن سل به طور گسترده در موسیقی کلاسیک و محبوب از جمله ارکسترها، کوارتت ها، تکنوازی ها و جلسات ضبط در بسیاری از ژانرهای موسیقی از جمله استفاده می شود. راک، جاز، موج‌سواری خون آشام، سول، فانک لاتین و موسیقی پاپ به عنوان سازهای برجسته توسط تکنوازانی مانند یو یو ما or جان بن جووی - فقط چند مورد را نام ببرم!
حمام
حمام سازهای زهی هستند که بدنی طبل مانند و سر پوست، گردنی بلند و چهار تا شش سیم دارند. آنها معمولاً از چوب ساخته می شوند - معمولاً افرا یا چوب ماهون - اما ممکن است برخی از آنها را با قاب های آلومینیومی یا پلاستیکی نیز ببینید. اگر 5 سیم وجود داشته باشد، سیم پنجم معمولاً یک سیم کوتاه اضافی است که انگشتی نیست اما هنگام زدن صدای وزوز ایجاد می کند.
محبوبیت بانجو در آمریکا که در سایر نقاط جهان مانند آفریقا و آسیا اختراع شد، برای اولین بار در کوه های آپالاچی از طریق استفاده از آن در موسیقی محلی ایجاد شد. سه نوع اصلی بانجو وجود دارد که برای موسیقی محلی آمریکا استفاده می شود: پشت باز (یا چکش پنجه)، پنج سیم بلوگراس/تنور، و چهار سیم پلکتوم/آرت دکو بانجو.
- بانجوهای پشت باز یک حلقه تون سر صاف و حلقه کششی فلزی در اطراف سر درام مشابه آنچه در بیشتر درام های دام پیدا می کنید داشته باشید. آنها اغلب دارای طرح های پیچیده گل یا گلدان 11 اینچی هستند که روی قطعات فلزی ساز مهر می زنند. آنها تمایل دارند صدای منحصر به فردی داشته باشند که برای نواختن سبک های قدیمی یا سنتی چکش پنجه ای مناسب است.
- پنج رشته بلوگراس و بانجو تنور همچنین دارای حلقه های کششی فلزی در اطراف یک تشدید کننده داخلی است که باعث افزایش صدا با زنگ های روشن می شود که هنگام نواختن با سایر سازهای آکوستیک مانند گیتار، کمانچه، و ماندولین در فضای باز برجسته می شود. طول مقیاس کوتاه آنها اقدام سریعی را برای ریف‌های بلوز سریع ارائه می‌دهد، اما آنها را برای آکوردهای پیچیده‌تر در مقایسه با سازهای با طول مقیاس بزرگتر دشوار می‌کند.
- چهار بند زهی/آرت دکو بانجو به دلیل ترازوهای تخته فرت طولانی تر، قابلیت پخش سریع را ارائه می دهند. آنها اغلب طرح‌های آرت دکوی فانتزی دارند که با طنین‌دهنده داخلی که درخشندگی بیشتری به صدای آنها می‌دهد، روی سر و دم‌شان حک شده‌اند. این بانجوها معمولاً دارای تیونرهای اصطکاکی سبک قدیمی و پل‌هایی هستند که صدا را کاهش می‌دهند تا مانند مدل‌های پنج سیم بلندتر بر سازهای آرام‌تر در فضای باز، بر ترکیب غالب نشوند.
ماندولین
ماندولین سازهای زهی کوچکی با بدنه گلابی شکل هستند که به پشتی صاف و شکمی خمیده تقسیم می شوند. ماندولین ها دارند 8 رشته استیل و به طور معمول دارای چهار مجموعه دوتایی سیم هستند که در یک پنجم کوک می شوند. آنها یک گردن پردار با یک تخته انگشت تخت و فرهای فلزی دارند که گردن را به نیم‌تنها تقسیم می‌کند. ماشین‌های تنظیم، که در دو طرف سر استوک پخش می‌شوند، به طور سنتی از انواع دنده‌های باز هستند.
ماندولین ها در درجه اول با انگشتان یا مضراب کنده می شوند و برای همراهی ریتم ضرب می شوند. صدای ماندولین است روشن و شفافبا صدای زنگ حتی در تنظیمات حجم کم. بیشتر مدل های ماندولین دارای دو مدل هستند سوراخ های f در قسمت بالایی آن در نزدیکی قسمت انتهایی آن قرار دارد تا صدا در حین نواختن مانند سایر سازهای زهی مانند ویولن پخش شود. آنها خود را به خوبی برای خلق ملودی های پیچیده و همچنین همراهی ریتم در چندین ژانر مانند موسیقی بلوگراس، پاپ یا راک.
چنگ
چنگ سازهای زهی و یکی از قدیمی ترین آلات موسیقی است که شواهدی مبنی بر وجود آن حداقل به 3500 سال قبل از میلاد برمی گردد. چنگ مدرن یک ساز کنده شده با قاب عمودی است که به عنوان طنین انداز و یک تخته صدای مثلثی عمل می کند. معمولاً با سیم‌های روده‌ای، نایلونی یا فلزی می‌بندند و با کندن سیم‌ها یا با انگشتان یا چنگک/پیک نواخته می‌شود.
دو نوع اصلی چنگ وجود دارد: چنگ های پدالی و چنگ اهرمی، همچنین به عنوان چنگ عامیانه یا سلتیک شناخته می شود.
- هارپس پدال – معمولاً دارای 47 سیم (استاندارد در نظر گرفته می شود) تا 47 سیم. آنها از نظر اندازه بزرگتر از چنگ های اهرمی هستند و دارای پدال های عمل مکانیکی در پایه ستون خود هستند که به وسیله شخصی که در حال نواختن ساز در حالت نشسته است، به سرعت تمام سیم ها را از طریق پدال پا تغییر می دهد. به طور کلی در ارکستر نواخته می شود، این نوع چنگ نیاز به مهارت قابل توجهی از نوازنده برای حفظ آن دارد. این ها می توانند از مدل های سطح مبتدی تا سازهای حرفه ای بزرگتر برای بازیکنان ماهرتر متغیر باشند.
- اهرم هارپس - اغلب به عنوان چنگ عامیانه / سلتیک شناخته می شود، به جای پدال برای اهداف تنظیم تنظیم از اهرم استفاده کنید. آنها در اندازه های مختلف از 22 سیم (مینی) تا 34 سیم (متوسط) تا 36 + سیم (بزرگ) عرضه می شوند. اندازه آنها نسبت به چنگ های پدالی کوچکتر است و اهرم های آنها امکان کوک سریع را بدون نیاز به گذراندن فرآیند پر زحمتی که با تغییر دستی گام هر سیم از طریق گیره ها/کلیدهای جداگانه در برخی از انواع دیگر مانند عود یا سازهای مذهبی آرشه ای مانند کورا انجام می شود، می دهد. و غیره. هارپینگ اهرمی اغلب می تواند به عنوان تکنیک های بسیار مشابه نوازندگی گیتار در نظر گرفته شود، اما به جای جریان آزاد، ضربه ای است. صدای روی یک اهرم است گرم و غنایی در حالی که در رپرتوار سنتی استفاده می شود نه فقط موسیقی سبک کلاسیک.
اوکلولز
اوکلولز سازهای چهار سیم کوچکی هستند که از هاوایی سرچشمه می گیرند و به عنوان نمادی از فرهنگ در نظر گرفته می شوند. بر خلاف برخی سازهای چهار سیم مانند ویولن یا ماندولین، یوکلل‌ها دارای بدنه جعبه‌مانندی هستند که سیم‌هایی با فشار کشش سیم‌ها به جای پل در جای خود نگه داشته می‌شوند.
یوکلل ها در اندازه ها و مواد مختلفی وجود دارند که رنگ های مختلفی تولید می کنند. یوکلل سنتی هاوایی به نام the تیکیس به معنای کوچک; با این حال، سبک های دیگری نیز وجود دارند که از سازهای دیگر مانند گیتار و باس تقلید می کنند.
سه نوع اصلی یوکلل عبارتند از:
- صدای بلند (کوچکترین سایز)
- کنسرت، که کمی بزرگتر از اندازه سوپرانو است
- تنور (بزرگترین سایز)
هر نوع یوکلل صدای متمایزی تولید می‌کند: کنسرت با صدای پایین‌تر به طور مشخص رزونانس بالاتری دارد. در حالی که تنور با صدای بالاتر صدایی شبیه به صدای گیتار را تکرار می کند.
علاوه بر اندازه‌ها و محدوده‌های رنگی مختلف، یوکلل‌ها را می‌توان از مواد مختلفی از جمله:
- چوب جامد مانند چوب ماهون یا کوآ
- چوب های لمینت مثل چوب رز
- بامبو مخلوط شده است با چوب های دیگر مانند ترکیب شکوفه گیلاس/سدر یا ترکیب سیاه/گردو
- مواد کامپوزیت مانند ترکیب فیبر کربن / رزین
بسته به بودجه و سطح تجربه خود در نواختن سازهای زهی، می توانید یکی از سازهای زهی را متناسب با نیاز خود انتخاب کنید. با تمرین مناسب و فداکاری برای یادگیری هر ساز، پاداش های بزرگی به همراه دارد!
اتوهارپ
یک اتوهارپ نوعی ساز زهی است که ترکیبی از چنگ و چنگ است که معمولاً با سیم‌های برقی یا آکوستیک می‌زنند. با فشار دادن کلیدها یا آکوردهای سیم نواخته می شود که ملودی مورد نظر تولید می شود. اتوهارپ ها دارای تعداد رشته های مختلف هستند و در اشکال و اندازه های مختلف وجود دارند. اتوهارپ های الکتریکی مدرن دارای ویژگی های اضافی مختلفی مانند کنترل صدا، سینت سایزر و بلندگو هستند.
اتوهارپ ها در سبک ها و شکل های مختلفی وجود دارند که ممکن است داشته باشند انتهای گرد یا انتهای نوک تیز، به صورت دیاتونیک یا کروماتیک تنظیم شوند، بین 12 تا 36 رشته جداگانه داشته باشید. رایج ترین اتوهارپ دارای 15 میله آکورد با 21 سیم است. اتوهارپ در حالی که نشسته است در سراسر دامان نگه داشته می شود، اگرچه بازیکنان حرفه ای بیشتری ممکن است در حین بازی بایستند. نسخه‌های آکوستیک سنتی از رشته‌های فولادی با سیم پیچی مسطح استفاده می‌کنند، اما نسخه‌های الکتریکی مدرن دارای هسته فولادی با نایلون پیچیده شده‌اند. سیم با قطر 050 تا 052 اینچ برای پخش بهینه
اتوهارپ در بسیاری از انواع موسیقی از جمله استفاده شده است موسیقی کلاسیک، موسیقی محلی، موسیقی بلوز و موسیقی کانتری و همچنین در موسیقی متن فیلم و تلویزیون. اتوهارپ ها به دلیل قیمت نسبتا پایینی که دارند در بین مبتدیان محبوب هستند.
نحوه انتخاب ساز زهی مناسب
ابزارهای سنگین فوق العاده محبوب هستند و اغلب در انواع ژانرهای موسیقی استفاده می شوند. اما وقتی نوبت به تصمیم گیری می رسد که کدام یک ابزار مناسب برای شماست، عوامل مختلفی وجود دارد که باید در نظر بگیرید. این مقاله به بررسی انواع مختلف سازهای زهی و همچنین سازهای زهی می پردازد مزایا و معایب از هر کدام همچنین نکاتی را ارائه می دهد که به شما کمک می کند بهترین تصمیم را برای نیازهای موسیقی خود بگیرید.
بیایید انواع مختلف سازهای زهی را بررسی کنیم:
سطح مهارت خود را در نظر بگیرید
نوع ساز زهی که برای یادگیری انتخاب می کنید به سطح مهارت و همچنین تجربه شما در نواختن بستگی دارد. اگر شما یک مبتدی یا تازه شروع به کار کنید، باید با چیزی نسبتاً کوچک و آسان مانند الف شروع کنید اوکلئال. اندازه کوچکتر و رشته های کوتاه یادگیری اصول اولیه را برای مبتدیان آسان تر می کند. یک گیتار آکوستیک با اندازه کامل یا بیس ممکن است برای دستان مبتدی بسیار زیاد باشد.
بازیکنان متوسط ممکن است بخواهند یک مورد را در نظر بگیرند گیتار برقی or باس، که نسبت به سازهای آکوستیک به دقت و دانش بیشتری در مقیاس ها، آکوردها و ترکیبات نت خاص نیاز دارند.
بازیکنان پیشرفته ممکن است یک را در نظر بگیرند ماندولین، بانجو، عود یا ویولن. این سازهای زهی به دلیل قرار گرفتن سیم هایشان به دانش فنی و تجربه بیشتری نسبت به گیتار یا باس استاندارد نیاز دارند. نزدیکتر به همدیگر. بنابراین، آنها برای نوازندگان پیشرفته ای که به جنبه های فنی نواختن ساز تسلط دارند و تجربه نواختن با مقیاس های پیچیده تر را دارند، مناسب ترند.
اندازه ابزار را در نظر بگیرید
هنگام انتخاب ساز زهی، اندازه عامل مهمی است که باید در نظر گرفته شود. اکثر سازهای زهی در اندازه‌های مختلفی تولید می‌شوند و اندازه مناسب می‌تواند نواختن ساز شما را بسیار آسان‌تر کند.
سازهای زهی مانند ویولن، ویولا، ویولن سل، و باس در اندازه های مناسب برای بزرگسالان یا کودکان موجود است. اندازه استاندارد برای بزرگسالان است 4/4 (در اندازه کامل) و 7/8 (کمی کوچکتر از 4/4). اندازه کودکان معمولاً از 1/16 (بسیار کوچک) به 1/4 (حتی کوچکتر از 7/8). انتخاب اندازه مناسب برای قد و بازو به شما کمک می کند که بهترین تجربه بازی ممکن را داشته باشید.
علاوه بر ابزارهای اندازه کامل، برخی از شرکت ها نیز تولید می کننداندازه سفر” سازها ویولن های اندازه سفر به طور کلی حتی کوچکتر است اندازه بدنه 4/5 یا 1/16. در حالی که ممکن است به دلیل تفاوت در طول بدن و جرم چوب مورد استفاده، به اندازه همتایان معمولی خود صدا نداشته باشند، ابزارهای اندازه سفر گزینه ای عالی برای کسانی هستند که به وسایل قابل حمل تری نیاز دارند. آنها همچنین اغلب ارزان تر هستند!
هنگام انتخاب a گیتار بم، معمولاً تفاوتی بین اندازه بزرگسالان و کودکان وجود ندارد. تقریباً همه مدل‌ها در اندازه کامل با چهار رشته هستند که تمام محدوده‌های نت‌ها را در تنظیم استاندارد نشان می‌دهند. باس های برقی در اشکال و اندازه های مختلف وجود دارند - پیدا کردن یکی از آنها مهم است راحت جا می شود زمانی که ایستاده یا نشسته اید تا بتوانید به راحتی تمرین کنید!
اندازه فقط یکی از فاکتورهایی است که هنگام انتخاب ساز زهی باید در نظر گرفته شود – قبل از تصمیم گیری نهایی برای خرید، زمانی را برای آشنایی با گزینه ها و ویژگی های مختلف اختصاص دهید!
صدای ساز را در نظر بگیرید
صدا و لحن هر ساز زهی به دلیل مواد، اندازه، تنظیم و آکوستیک آن متفاوت است. به عنوان مثال، یک ویولن a تولید می کند صدای بلندتر و نازک در مقایسه با ویولن سل لحن تشدید کننده عمیق. یک ماندولین ارائه خواهد کرد آهنگ های کندن ضربه ای در مقایسه با صداهای آرام تر و پایدارتر از یک گیتار آکوستیک یک گیتار الکتریک اغلب می تواند مجموعه ای از صداها و آهنگ های متنوع را با چرخاندن ساده دستگیره های خاص به دست آورد.
قبل از انتخاب ساز زهی باید به این فکر کنید که کدام صدای برای شما مناسب است. اگر به عنوان مثال به موسیقی کلاسیک علاقه دارید، سازهایی مانند ویولن یا ویولن سل انتخاب اصلی شما خواهد بود. در حالی که موسیقی راک یا جاز ممکن است نیاز داشته باشد گیتار الکتریک یا باس.
مهم است که توجه داشته باشید که سبک های مختلف نوازندگی صداهای منحصر به فردی را ایجاد می کنند - بنابراین اگر در تصمیم گیری برای انتخاب بهترین ساز برای شما مشکل دارید، سعی کنید:
- قرض گرفتن از یکی از دوستان
- استفاده از هر مدل دمو موجود در مغازه ها
تا بتوانید به نکات ظریف آنها عادت کنید.
هزینه ابزار را در نظر بگیرید
وقتی نوبت به انتخاب ساز زهی مناسب می رسد، هزینه فاکتور مهمی است که باید در نظر گرفته شود. ابزارهای مختلف در محدوده های قیمتی متفاوتی هستند، بنابراین مهم است بودجه خود را تعیین کنید و همچنین بدانید که قبل از خرید به دنبال چه ویژگی هایی در یک ساز خاص هستید. علاوه بر این، از هزینه های جاری مربوط به داشتن و نگهداری از سازهای زهی، مانند سیم، لوازم تمیز کردن و نصب یا تعمیرات حرفه ای.
سازهای آکوستیک هستند محبوب ترین انتخاب برای نوازندگان مبتدی، زیرا آنها معمولاً کیفیت صدای بهتری را نسبت به همتایان برقی خود با هزینه مساوی یا کمتر ارائه می دهند. رشته های آکوستیک اغلب از فولاد یا نایلون ساخته می شوند و ضخامت آنها نسبت به نور متغیر است..009 - .046) تا متوسط (.011 - .052) گزینه های سنج. اگر به دنبال چیزی منحصربه‌فردتر هستید، سیم‌های روده طبیعی تجربه نواختن برتری را ارائه می‌دهند، اما نسبت به سایر مواد تار قیمت بالاتری دارند.
سازهای الکتریکی کیفیت صدای منحصر به فردی را ارائه می دهند که در مدل های آکوستیک موجود نیست. گیتارهای الکتریک دارای پیکاپ های تک سیم پیچی هستند که سطح بالایی از پایداری وتوانگو همچنین پیکاپ های هامباکر که صدای چاق تری دارند و حساسیت کمتری به تداخل نویز دارند. باس های برقی اغلب از پیکاپ های تک سیم پیچ استفاده می کنند در حالی که پیکاپ های دو سیم پیچ لحن غنی تر اما حساسیت بیشتری به نویز می دهند. رشته های الکتریکی معمولاً بین (.009 - .054) ضخامت دارند و معمولاً از فولاد پیچیده شده به دور سیم پیچ های فلزی با گیج بالاتر ضخیم تر است و کشش کمتری روی گردن ایجاد می کند و در نتیجه احساس شلی بیشتر برای خم کردن نت ها هنگام پخش موسیقی راک مانند ژانرهای موسیقی متال و پانک.
همانطور که قبلاً گفته شد، ابزارهای مختلف با قیمت‌های متفاوتی عرضه می‌شوند، بنابراین مطمئن شوید که هنگام بررسی گزینه خرید، تمام ویژگی‌های موجود از جمله لوازم آرایشی را به طور کامل بررسی کنید.
نتیجه
در نتیجه، سازهای زهی جزء مهم و جدایی ناپذیر دنیای موسیقی هستند. این ابزارهای خاص در اندازه ها و شکل های مختلف، از ویولن به گیتار برقی به ساز چنگ. هر کدام صدا و سبک منحصر به فرد خود را دارند که امکان ایجاد طیف گسترده ای از بافت ها و سبک های موسیقی را فراهم می کند.
چه یک نوازنده حرفه ای یا یک آماتور مشتاق باشید، یادگیری یک یا چند تا از این سازهای زهی می تواند ساعت ها سرگرمی را به همراه داشته باشد – و همچنین رضایت زیادی از نواختن چیزی که خلق کرده اید را به همراه دارد.
من Joost Nusselder، بنیانگذار Neaera و یک بازاریاب محتوا هستم، پدر، و عاشق امتحان کردن تجهیزات جدید با گیتار در قلب علاقه‌ام هستم، و همراه با تیمم، از سال 2020 در حال ایجاد مقالات عمیق در وبلاگ هستم. برای کمک به خوانندگان وفادار با نکات ضبط و گیتار.
