الکترونیک حالت جامد مدارها یا وسایلی هستند که کاملاً از مواد جامد ساخته شده اند و در آنها الکترون ها یا سایر حامل های بار کاملاً در داخل ماده جامد محصور می شوند.
این اصطلاح اغلب برای تضاد با فناوری‌های قبلی دستگاه‌های خلاء و لوله تخلیه گاز به کار می‌رود و همچنین معمول است که دستگاه‌های الکترومکانیکی (رله‌ها، سوئیچ‌ها، هارد دیسک‌ها و سایر دستگاه‌های دارای قطعات متحرک) را از اصطلاح حالت جامد کنار بگذارند.
در حالی که حالت جامد می تواند شامل جامدات کریستالی، پلی کریستالی و آمورف باشد و به هادی های الکتریکی، عایق ها و نیمه هادی ها اشاره دارد، مصالح ساختمانی اغلب یک نیمه هادی کریستالی است.
دستگاه های معمولی حالت جامد شامل ترانزیستورها، تراشه های ریزپردازنده و رم هستند.
یک نوع تخصصی از رم به نام فلش رم در درایوهای فلش و اخیراً درایوهای حالت جامد برای جایگزینی هارد دیسک های مغناطیسی چرخش مکانیکی استفاده می شود.
مقدار قابل توجهی از اقدامات الکترومغناطیسی و مکانیکی کوانتومی در داخل دستگاه انجام می شود.
این عبارت در دهه 1950 و 1960، در طول انتقال از فناوری لوله خلاء به دیودها و ترانزیستورهای نیمه هادی رایج شد.
اخیراً، مدار مجتمع (IC)، دیود ساطع نور (LED)، و نمایشگر کریستال مایع (LCD) به عنوان نمونه‌های دیگری از دستگاه‌های حالت جامد تکامل یافته‌اند.
در یک جزء حالت جامد، جریان به عناصر جامد و ترکیباتی محدود می شود که به طور خاص برای کلیدزنی و تقویت آن مهندسی شده اند.
جریان جریان را می توان به دو شکل درک کرد: به عنوان الکترون های با بار منفی، و به عنوان کمبود الکترونی با بار مثبت که سوراخ نامیده می شود.
اولین دستگاه حالت جامد آشکارساز "سبیل گربه" بود که برای اولین بار در گیرنده های رادیویی دهه 1930 استفاده شد.
یک سیم سبیل مانند به آرامی در تماس با یک کریستال جامد (مانند کریستال ژرمانیوم) قرار می گیرد تا سیگنال رادیویی را توسط اثر اتصال تماس تشخیص دهد.
دستگاه حالت جامد با اختراع ترانزیستور در سال 1947 به وجود آمد.
من Joost Nusselder، بنیانگذار Neaera و یک بازاریاب محتوا هستم، پدر، و عاشق امتحان کردن تجهیزات جدید با گیتار در قلب علاقه‌ام هستم، و همراه با تیمم، از سال 2020 در حال ایجاد مقالات عمیق در وبلاگ هستم. برای کمک به خوانندگان وفادار با نکات ضبط و گیتار.
