اثر: در پردازش سیگنال صوتی چیست و چه زمانی از آنها استفاده می کنید؟

در پردازش سیگنال صوتی، افکت ها عمدتا برای تغییر صدای سیگنال صوتی استفاده می شوند. از افکت ها می توان برای افزودن رنگ و علاقه به یک میکس، شکل دادن به صدا و ایجاد انواع مختلف محیط استفاده کرد.

از eqs و کمپرسورها گرفته تا Reverb و Delay، افکت‌های بسیار متنوعی برای اهداف مختلف در تولید صدا استفاده می‌شوند.

در این مقاله، انواع مختلف جلوه‌های صوتی، نحوه استفاده از آن‌ها و بهترین استفاده را از آن‌ها بیان می‌کنیم.

تعریف اثر

افکت در پردازش سیگنال صوتی فرآیند یا عملیاتی است که سیگنال صوتی را به روشی از پیش تعیین شده تغییر می دهد یا تغییر می دهد. از افکت‌ها می‌توان برای تقویت صدای یک ساز، تغییر ساز دیگر، افزودن محیط به اتاق، ایجاد صداهای اصلی و موارد دیگر استفاده کرد.

انواع متداول افکت‌های مورد استفاده در تولید و ضبط صدا عبارتند از: تساوی، افکت‌های تأخیری/پژواک (reverb)، طنین، اعوجاج، تغییر ارتفاع و کر. هر یک از این فرآیندها ویژگی های صوتی منحصر به فرد خود را دارند که برای کاوش و دستکاری باز هستند.

درک مفهوم استفاده از جلوه ها به عنوان بخشی از ترکیب تولید شما بسیار مهم است. افکت خیلی کم می تواند صیقل نخورده یا ناقص به نظر برسد، در حالی که زیاد بودن آن می تواند باعث ایجاد رنگ های منحرف کننده و اثرات پوشاندن ناخواسته بر روی سازهای دیگر شود. تعادل خوب بین این دو می تواند به شما کمک کند تا اطمینان حاصل شود که همه سازها به خوبی با هم ترکیب می شوند و درخشندگی حرفه ای مورد نظر را به شما می دهند.

بسته به سبک موسیقی که توسط پروژه شما تولید می‌شود، روش‌های مختلفی وجود دارد که می‌توان از افکت‌ها برای ایجاد میکس‌های صوتی منحصربه‌فرد در هر مرحله استفاده کرد. از تهیه کننده اتاق خواب گرفته تا یک مهندس حرفه ای استودیو. آزمایش کردن با هر نوع افکت مختلف و یافتن اینکه چه چیزی برای صدای خاص شما بهترین کار را دارد، بخش مهمی از ایجاد موسیقی عالی با نتایج پویا است.

انواع افکت ها

در پردازش سیگنال صوتی، افکت ها عملیاتی هستند که سیگنال صوتی دریافتی را به نحوی پردازش کرده و سپس آن را خروجی می کنند. از جلوه ها می توان برای بهبود ضبط یا ایجاد صداهای جدید به طور کامل استفاده کرد. آنها برای افزودن درام و پیچیدگی به صدا استفاده می شوند و می توانند تفاوت بین یک میکس آماتور و حرفه ای را ایجاد کنند.

افکت‌ها به چهار دسته تقسیم می‌شوند: جلوه‌های پویا، افکت‌های مدولاسیون، افکت‌های Reverb و Delay، فیلتراسیون و EQ (Equalization). پردازنده‌های پویا سطح کلی سیگنال ورودی را تغییر می‌دهند - مانند کمپرسورها، محدودکننده‌ها و گیت‌های نویز - در حالی که واحدهای مدولاسیون جنبه‌های خاصی از سیگنال را تغییر می‌دهند یا مدوله می‌کنند، مانند مدولاسیون فرکانس یا کر. Reverb به ویژه برای ایجاد حس عمق در یک مسیر با شبیه‌سازی فضای واقعی اتاق در سطوح مختلف مهم است. به تأخیر انداختن ساختن الگوهای همپوشانی پیچیده که لهجه‌های ریتمیک را برای آهنگ‌ها یا برای ایجاد جلوه‌های ویژه ایجاد می‌کنند. فیلتر کردن فرکانس‌ها را با قطع کردن فرکانس‌های نامطلوب تغییر می‌دهد که به تمیز کردن ضبط‌ها کمک می‌کند در حالی که EQ بر طیف‌های فرکانسی انتخابی بسته به اولویت‌ها مانند تقویت فرکانس‌های باس یا سه‌بلند تأکید می‌کند.

نوع افکت انتخاب شده باید همیشه منعکس کننده آنچه از هر منبع صوتی خاص اعمال شده روی آن است را منعکس کند - قبل از اینکه کشف شود چه چیزی بهترین کار را انجام می دهد، پس از آزمایش آزمون و خطا با ترکیب های مختلف لازم است!

پردازش سیگنال

پردازش سیگنال صوتی فرآیند تغییر یک سیگنال به منظور بهبود کیفیت صدای آن یا مناسب تر کردن آن برای یک هدف خاص است. برای رسیدن به این هدف از افکت‌ها استفاده می‌شود و به شکل‌های گوناگونی هستند و می‌توانند کارهای مختلفی را انجام دهند. در این مقاله، انواع مختلف افکت‌ها و زمان استفاده از آنها در پردازش سیگنال صوتی را بررسی خواهیم کرد.

پردازش سیگنال چیست؟

پردازش سیگنال فرآیند تغییر یک سیگنال، آنالوگ یا دیجیتال، به منظور مناسب تر کردن آن برای ضبط، پخش یا انتقال است. در پردازش سیگنال های صوتی، از افکت ها برای دستکاری سیگنال های صوتی برای تولید صداهای خاص استفاده می شود. انواع اثرات و اهداف آنها بسته به نوع سیگنالی که در حال پردازش است و نتیجه مورد نظر تولید کننده متفاوت است.

پردازنده‌های سیگنال صوتی امواج صوتی را تغییر می‌دهند و معمولاً شامل روش‌هایی مانند مبتنی بر فرکانس می‌شوند فیلترها برای تصفیه آب، پردازنده های دینامیک یا افکت های مختلف مبتنی بر زمان. پردازنده‌های مبتنی بر فرکانس می‌توانند با فیلتر کردن فرکانس‌های خاص یا با تقویت آن‌ها، رنگ‌بندی ظریفی را به جریان صوتی اضافه کنند. پردازنده‌های دینامیک، مانند کمپرسورها، گسترش دهنده‌ها و گیت‌های نویز، کنترل بیشتری بر سطوح همراه با گذرای موسیقی پانچی‌تر را امکان‌پذیر می‌کنند. افکت های مبتنی بر زمان شامل کر، تاخیر، ریورب و اعوجاج هستند که جریان طبیعی زمان را به منظور ایجاد یک افکت خاص با یک منبع صدا دستکاری می کنند.

هنگامی که این انواع مختلف جلوه ها به صورت خلاقانه ترکیب شوند، می توانند نتایج صوتی منحصر به فردی را برای انواع برنامه ها مانند تولید موسیقی، تولید پست فیلم و اجراهای زنده به دست آورند. پردازنده‌های سیگنال به دلیل طیف متنوعی از الگوریتم‌هایشان که امکان پردازش صدای پیچیده را تنها در یک دستگاه فراهم می‌کنند، محبوبیت بیشتری پیدا کرده‌اند. یک مثال مدرن پدال‌بردهای پردازشگر چند افکتی است که معمولاً چندین نوع جلوه را در یک واحد ترکیب می‌کند و استفاده از آنها را هنگام روی صحنه یا در طول جلسات ضبط استودیو آسان می‌کند.

پردازش سیگنال چگونه کار می کند؟

پردازش سیگنال دستکاری سیگنال صوتی به منظور دستیابی به یک اثر دلخواه است. این شامل طیف گسترده ای از تکنیک ها است که برای اصلاح صدا استفاده می شود، از جمله فشرده سازی محدوده دینامیکی، یکسان سازی، اعوجاج، ریورب و تاخیر. از این ابزارها می توان برای افزایش کیفیت ضبط یا پخش یا برای اهداف خلاقانه مانند ایجاد صداها یا جلوه های منحصر به فرد استفاده کرد.

در ابتدایی ترین سطح خود، پردازش سیگنال با دستکاری نمایش دامنه زمانی سیگنال صوتی کار می کند. این اجازه می‌دهد تا فرکانس‌ها یا نت‌های خاصی در سیگنال تاکید یا سرکوب شوند، و امکان ایجاد افکت‌های پیچیده‌تر مانند کر یا فازبندی را فراهم می‌کند. فرآیند دستکاری محتوای فرکانس همچنین می تواند انواع مختلفی از مناظر صوتی و اتمسفر را هنگامی که به عنوان بخشی از زنجیره افکت استفاده می شود ایجاد کند.

تفاوت اصلی بین پردازش سیگنال آنالوگ و دیجیتال در نحوه نمایش و دستکاری سیگنال ها نهفته است. در حالی که فن‌آوری‌های آنالوگ سیگنال‌ها را مستقیماً دستکاری می‌کنند - عمدتاً از طریق فیلترهای پیشرفته که بر روی اجزای دامنه و فرکانس عمل می‌کنند - سیگنال‌های دیجیتال با استفاده از کد باینری نمایش داده می‌شوند که ابتدا باید قبل از امکان پردازش به یک فرم آنالوگ تبدیل شود. یک بار دیگر، فناوری های دیجیتال مدرن انعطاف پذیری بسیار بیشتری نسبت به همتایان سنتی خود ارائه می دهند. آنها اجازه می دهند تا سطوح بسیار دقیق تری از کنترل را در مورد تنظیماتی مانند تغییر گام یا گسترش / فشرده سازی دامنه دینامیکی فراهم کنند.

علاوه بر کاربردهای جلوه‌های صوتی، تکنیک‌های پیچیده‌تری مانند دکانولوشن را می‌توان در فرآیندهای مسترینگ صدا نیز مورد استفاده قرار داد – که به مهندسان اجازه می‌دهد کنترل دقیقی بر نحوه تعامل فرکانس‌های مختلف در یک میکس معین با یکدیگر داشته باشند – به آنها اجازه می‌دهد میکس‌های متقاعدکننده‌ای ایجاد کنند که به خوبی ترجمه شوند. در سیستم های پخش مختلف به طور خلاصه: پردازش سیگنال زمانی ضروری است که هم موسیقی را از ابتدا ایجاد کنید و هم اطمینان حاصل کنید که به خوبی به دستگاه های مصرف کننده مختلف ترجمه می شود، مهم نیست که در کجا پخش می شود!

اثرات مشترک

پردازش سیگنال صوتی در انواع برنامه های مختلف برای تغییر صدا استفاده می شود. افکت ها نوعی پردازش سیگنال هستند که می توانند برای رسیدن به این هدف مورد استفاده قرار گیرند. در این مقاله، نگاهی به برخی از رایج ترین افکت های مورد استفاده در پردازش سیگنال صوتی خواهیم داشت و مزایا و محدودیت های آن ها را مورد بحث قرار می دهیم.

Reverb استفاده

Reverb نوعی افکت است که در پردازش سیگنال صوتی استفاده می شود. Reverb را می توان با استفاده از یک واحد طنین ایجاد کرد، همچنین به عنوان مخزن Reverb شناخته می شود، که یک دستگاه تولید پژواک است که برای شبیه سازی طنین های طبیعی که در محیط های داخلی می شنوید طراحی شده است. Reverb حس عمق و فاصله را به صدا اضافه می کند و به آن بافت بیشتری می بخشد.

افکت‌های Reverb در همه اشکال و اندازه‌ها وجود دارند - برخی از الگوریتم‌های دیجیتال استفاده می‌کنند در حالی که برخی دیگر به مدل‌های فیزیکی آکوستیک دنیای واقعی متکی هستند - اما هدف آنها یکسان است: بازآفرینی طنین‌های صدای طبیعی در یک محیط صوتی. برخی از رایج‌ترین افکت‌های ریورب عبارتند از طنین سالن، طنین اتاق، طنین فنری، طنین صفحه، و طنین پیچشی. هر نوع Reverb کاراکتر و صدای منحصر به فرد خود را ارائه می دهد که برای انواع خاصی از برنامه ها مانند ضبط آهنگ های آواز استودیویی یا رویدادهای موسیقی راک استادیوم طراحی شده است. بنابراین آنها را برای بسیاری از سناریوهای مختلف مناسب می کند.

علاوه بر ریورب‌های سنتی، پلاگین‌های جدیدتری مانند ریورب‌های «پاسخ ضربه‌ای» به طور فزاینده‌ای در میان تولیدکنندگان موسیقی محبوب می‌شوند، زیرا پارامترهای قابل تنظیمی را ارائه می‌کنند که به کاربران امکان می‌دهد صدای ریورب خود را حتی بیشتر سفارشی کنند. Reverbs اغلب در ترکیب با سایر افکت‌ها مانند تاخیرها و کمپرسورها استفاده می‌شود تا تصویری بزرگ‌تر در مورد پردازش کلی صدا ایجاد کند.

تاخیر انداختن

تأخیر یک افکت متداول است که در پردازش سیگنال صوتی برای ایجاد افکتی شبیه اکو استفاده می شود. جلوه‌های تاخیری از یک عنصر زمان‌بندی برای تکرار صدای اصلی در زمان بعدی استفاده می‌کنند. با افزایش زمان بین سیگنال تاخیری و سیگنال اصلی، تکرارهای متعددی اتفاق می‌افتد که در نتیجه اثری شبیه به ریورب ایجاد می‌شود.

تأخیرها اغلب به الگوریتم‌های دیجیتال ذخیره‌شده در حافظه متکی هستند و می‌توانند شامل پارامترهای متغیری مانند بازخورد (تعداد دفعات تکرار)، زمان تأخیر (میزان زمان بین صدای اولیه و صدای تأخیر شده)، مقدار ترکیب مرطوب/خشک، پاننگ و غیره باشند. افکت‌های تأخیر می‌توانند از ضربه‌های تکراری کوتاه‌تر در حدود 30 میلی‌ثانیه تا طولانی‌تر، ریورب‌های تکراری که به بی‌نهایت اشاره می‌کنند، متغیر باشد. مانند Reverb، تأخیرها معمولاً برای کمک به ایجاد جو یا کمک به سازهای بهتر در یک ترکیب استفاده می‌شوند.

انواع مختلف تأخیر همچنین ممکن است با ایجاد تأخیرهای کوتاه بین اجزای مجاور در آن افکت‌ها در جلوه‌های دیگر مانند اکو، کر یا فلنج گنجانده شود. مانند هر نوع پردازش افکت، یافتن هر نقطه شیرین مرتبط با ماده منبع برای به دست آوردن بهترین نتایج ممکن و حفظ موسیقیایی صداهای فرآیندهای شما مهم است.

فشرده سازی

فشرده سازی یکی از رایج ترین جلوه هایی است که در پردازش سیگنال صوتی استفاده می شود. محدوده دینامیکی را کاهش می دهد و سطح کلی صدای سیگنال صوتی را افزایش می دهد. با استفاده از یک کمپرسور، می توان دینامیک را کنترل کرد، صداهای طولانی تر را حفظ کرد و میکس را برای شنیدن آسان تر کرد. انواع مختلفی از فشرده سازی وجود دارد، از کمپرسورهای ساده که فقط از فشرده سازی چند باندی برای کاربردهای پیچیده تر استفاده می شود.

کمپرسورها با کاهش تفاوت بین سطوح پیک و سطح متوسط ​​در یک صدا کار می‌کنند، که باعث می‌شود در هنگام اوج گرفتن صدا، همه چیز بلندتر و نزدیک‌تر شود. کمپرسورها با اعمال کاهش بهره (تضعیف) هنگامی که سیگنال های صوتی از آستانه یا محدوده خاصی مانند سطوح پیک فراتر می روند، به این امر دست می یابند. آنها اساساً دامنه دینامیکی سیگنال صوتی را کاهش می دهند به طوری که می توان آن را بدون اعوجاج دیجیتال (برش) بیشتر تقویت کرد. همچنین صدای پس زمینه را کاهش می دهد و در عین حال صدای مورد نظر یا کیفیت آواز را حفظ می کند

فشرده سازی معمولاً در سازهایی مانند درام، گیتار باس و آواز استفاده می شود، زیرا این سازها بسیار پویا هستند - تفاوت های قابل توجهی بین سطوح اوج و متوسط ​​​​دارند - اما وقتی با احتیاط استفاده می شوند می توانند برای هر ساز مفید باشند. فشرده‌سازی همچنین می‌تواند برای چسباندن چندین آهنگ با قرار دادن آن‌ها در حجم‌های مشابه استفاده شود، در حالی که همچنان اجازه می‌دهد تصویر استریوی آن‌ها در فرآیند میکس‌دان بهتر با هم کار کنند.

EQ

EQ یکی از رایج ترین افکت های مورد استفاده در پردازش سیگنال صوتی است و ابزاری حیاتی برای هر مهندس صدا یا تولید کننده ای است. در ساده‌ترین شکل، یک اکولایزر (EQ) محدوده‌های فرکانس خاصی را تقویت یا کاهش می‌دهد تا صدایی بلندتر، روشن‌تر، ملایم‌تر یا گرم‌تر کند. EQ اغلب برای تقویت صدای کلی آهنگ با افزودن جزئیات و عمق به آن استفاده می شود. همچنین می تواند برای حل انواع خاصی از مشکلات مانند رزونانس ها یا حلقه های بازخورد در یک ترکیب استفاده شود.

دو نوع اصلی EQ وجود دارد: پویا و گرافیکی. EQهای دینامیک معمولاً پارامترهای قابل تنظیم کمتری نسبت به پارامترهای گرافیکی ارائه می دهند، اما بسیار کارآمدتر از همتایان گرافیکی خود کار می کنند. آنها به ویژه در هنگام استفاده در سیگنال های پخش زنده یا زمان واقعی مفید هستند زیرا می توانند به سرعت به تغییرات سیگنال صوتی واکنش نشان دهند. انواع مختلفی از EQهای دینامیک مانند فیلترهای پارامتریک، نیمه پارامتریک، تغییر فاز/همه پاس، قفسه بندی و فیلترهای ناچ وجود دارد. همگی برای تنظیم دقیق محدوده‌های فرکانس مختلف با حداقل تلاش از جانب کاربر طراحی شده‌اند.

هنگامی که آهنگ خود را میکس می کنید، EQ گرافیکی کنترل بسیار بیشتری بر فرکانس های فردی فراهم می کند - این نوع پردازش اغلب توسط حرفه ای ها برای شکل دادن بیشتر صدای میکس بعد از ضبط و ترکیب شدن همه عناصر آهنگ با هم استفاده می شود.

زمان استفاده از افکت ها

افکت‌ها بخشی ضروری از پردازش سیگنال صوتی هستند و می‌توانند عمق و بافت را به صدای شما اضافه کنند. هنگامی که به درستی استفاده می شود، جلوه ها می توانند صدای شما را به طور کامل تغییر دهند و آن را به سطح کاملاً جدیدی ببرند. در این مقاله به این موضوع می پردازیم که چه زمانی باید از افکت ها در پردازش سیگنال صوتی خود استفاده کنید و نمونه هایی از افکت های محبوب مورد استفاده را ارائه می دهیم.

ابزارهای تقویتی

استفاده از افکت‌ها برای تقویت صدای سازها بخش اساسی پردازش سیگنال صوتی است. اعمال افکت هایی مانند تاخیر، کر، ریورب و اعوجاج می تواند صدای سازها را کاملتر و پویاتر کند. تاخیر به غلیظ شدن صدا و ایجاد عمق در صدای ساز کمک می کند. کر درخشش و حرکت ایجاد می کند. Reverb فضا و ابعاد را اضافه می کند. تحریف باعث ایجاد نگرش و نگرش می شود.

هنگام تقویت یک ساز، مهم است که به خاطر داشته باشید که هر افکت در ایجاد منظره صوتی کلی نقش دارد. برای ایجاد افکت مورد نظر، چندین افکت را در سطوح متوسط ​​بر اساس ماده منبع مورد استفاده با هم ترکیب کنید. آزمایش ترکیبات مختلف افکت ها می تواند به شما کمک کند ترکیب ایده آلی را برای پروژه خود پیدا کنید.

به عنوان مثال، هنگام ساخت صداهای گیتار برای تولیدات راک یا متال، ممکن است از اعوجاج برای گاز گرفتن و حضور ترد استفاده کنید. سپس یک Reverb ظریف برای فضا اضافه کنید. به دنبال آن مقداری تاخیر برای پژواک ماندن. به طور مشابه، برای گیتارهای باس احتمالاً مقداری فشرده سازی برای حفظ تعریف نت اعمال می شود. کمی طنین یا تأخیر برای ایجاد محیط؛ سپس با یک فیلتر EQ مقداری تقویت کننده پایین رده اضافه کنید تا وضوح را بدون رنگ آمیزی بیش از حد صدای ساز افزایش دهید.

آزمایش با ترکیب‌های مختلف افکت‌ها هنگام ایجاد زنگ‌های به یاد ماندنی که در هر ترکیبی برجسته می‌شوند، ضروری است. از امتحان کردن چیزهای جدید نترسید - ترکیب های بی شماری در پردازش سیگنال موجود است که می تواند ایده های جدیدی را هنگام ساخت موسیقی الهام بخشد!

تقویت آواز

آوازها برخی از مهم‌ترین عناصری هستند که در یک آهنگ به نمایش در می‌آیند و اغلب می‌توانند برای دستیابی به افکت مورد نظر اصلاح و تقویت شوند. آواز مهم است زیرا آنها احساسات و حال و هوای یک آهنگ را هدایت می کنند و به انتقال پیام یا داستان اصلی به شنوندگان کمک می کنند.

یکی از افکت‌های رایج در آهنگ‌های آوازی Reverb است که می‌توان از آن برای افزودن محیط و ایجاد حس فضای درون میکس استفاده کرد. با استفاده از ریورب پلیت با پوسیدگی طولانی بر روی آواز، می توانید لحن شادابی ایجاد کنید که به نشان دادن احساسات پشت هر خط کمک می کند. علاوه بر این، افکت پان خودکار یا کر را می توان بر روی آوازهای پشتیبان یا هارمونی اعمال کرد تا هارمونی های چرخشی ایجاد شود که هر عبارت خواننده اصلی را همراهی می کند. آخرین اما نه کم‌اهمیت، استفاده از دوبله کردن صدا با حرکت جزئی در دو طرف می‌تواند به ضخیم‌تر شدن تصویر استریوی صوتی شما کمک کند و در کل صدای کامل‌تری ایجاد کند.

در نهایت، هنگام تسلط بر وکال، مهم است که از بازه‌های فرکانس بیش از حد و «جنگ‌های بلندی صدا» اجتناب کنید تا باعث خستگی شنونده یا جلوه‌های پوشاندن نشود. به جای فشار دادن بیش از حد معادله ها و به حداکثر رساندن فشرده سازی، سعی کنید هدف خود را در سطوح پایین تر تنظیم کنید. این امر به وضوح بیشتری در ترکیب شما دست می یابد و در عین حال آن صدای رقابتی را که مهندسان ارشد هدف آن هستند ارائه می دهد. مثل همیشه ضروری است که هنگام انتخاب تکنیک‌های پردازش ذهنی باز داشته باشید تا از چیزی که هر خواننده را منحصر به فرد می‌کند، فاصله نگیرید و در عین حال به آن‌ها اجازه دهید تا در مورد سبک خود آزمایش کنند.

ایجاد جلوه های ویژه

جلوه های صوتی مانند تاخیر، ریورب و کر همگی برای ایجاد حس فضا و افزودن ویژگی های جالب به صداها مفید هستند. برای ایجاد جلوه های ویژه می توانید از ابزارهایی مانند یکسان سازی، الگوریتم های فیلتر و اعوجاج، فناوری محدودکننده محدوده دینامیکی، سیستم های دریچه نویز و غیره استفاده کنید.

Equalization (EQ) یکی از ابزارهای رایجی است که در تولید جلوه های ویژه استفاده می شود. EQ برای تنظیم محتوای فرکانس صدا با تقویت یا برش فرکانس های خاص استفاده می شود. برای مثال، اگر می‌خواهید چیزی شبیه زیر آب بسازید، می‌توانید یک EQ با تقویت فرکانس پایین اعمال کنید و برای ایجاد آن افکت، اوج‌ها را قطع کنید.

همچنین معمولاً از فیلترها برای ایجاد جلوه های صوتی ویژه استفاده می شود. تنظیمات فیلتر پایین گذر فرکانس های بالا را حذف می کند در حالی که تنظیمات فیلتر بالا فرکانس های پایین را بسته به نیاز شما حذف می کند. این می تواند برای تقلید صدای باس تقویت شده یا آهنگ گیتار الکتریک تحریف شده تر استفاده شود. وقتی چندین فیلتر با هم در یک زنجیره استفاده می‌شوند، می‌توانند مناظر صوتی جالبی را با حرکت و عمق ایجاد کنند که واقعاً در مسیرهای تولید برجسته است.

الگوریتم‌های اعوجاج اغلب شامل تکنیک‌های شکل‌دهی موج هستند که ویژگی‌های ترد را به صداهای الکترونیکی مانند سینت سایزر یا صداهای آکوستیک مانند درام یا آواز اضافه می‌کنند. ایده شکل‌دهی موج این است که وقتی سیگنال‌ها به سیستم اعوجاج برخورد می‌کنند، فرکانس‌های خاصی افزایش می‌یابند که فرکانس‌های دیگر کاهش می‌یابند، بنابراین بافت‌های غیرعادی از سیگنال‌های ساده ایجاد می‌شود – اینها سپس می‌توانند با کمپرسورهای محدوده دینامیکی برای کنترل بیشتر روی دینامیک در هنگام ایجاد تعادل مخلوط، شکل بیشتری بگیرند. پایین تر از خط.

سیستم‌های گیتینگ نویز با محدود کردن سطح نویز پس‌زمینه در ضبط‌ها با شناسایی تنها بخش‌هایی که سطوح قابل‌توجهی در طیف صوتی سیگنال دارند، کار می‌کنند. این کنترل به تولیدکنندگان اجازه می‌دهد تا آهنگ‌های خود را از نویزهای ناخواسته که ممکن است کیفیت پروژه‌هایشان را به کلی از بین ببرد، دور نگه دارند.
این چند مثال نشان می دهد که چقدر متنوع است صوتی دیجیتال فرآیند تولید این است - با استفاده از ابزارهای تخصصی پردازش سیگنال دیجیتال مانند اکولایزرها، کمپرسورها، سیستم‌های گیت دانش و غیره، تولیدکنندگان اغلب صداهای منحصر به فرد خود را طراحی می‌کنند و حتی سبک‌های کاملاً جدید را ابداع می‌کنند در حالی که در محدوده‌های مشخصی قرار می‌گیرند که برای اهداف میکس خود ضروری می‌دانند!

نتیجه

در نتیجه، افکت‌ها در پردازش سیگنال صوتی طیف وسیعی از گزینه‌ها را برای دستکاری صدا برای دستیابی به نتایج دلخواه فراهم می‌کنند. افکت‌ها را می‌توان برای تغییر صدای ساز، افزودن عمق و بافت، یا ایجاد صدای کاملاً جدید اعمال کرد. انواع مختلفی از افکت‌ها وجود دارد که هر کدام ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند. دانستن زمان و نحوه استفاده از هر نوع برای به حداکثر رساندن اثر مورد نظر در ضبط ضروری است. آزمایش برای یافتن مقدار مناسب اثر برای هر موقعیت فردی کلیدی است - از امتحان کردن چیز جدید نترسید!

من Joost Nusselder، بنیانگذار Neaera و یک بازاریاب محتوا هستم، پدر، و عاشق امتحان کردن تجهیزات جدید با گیتار در قلب علاقه‌ام هستم، و همراه با تیمم، از سال 2020 در حال ایجاد مقالات عمیق در وبلاگ هستم. برای کمک به خوانندگان وفادار با نکات ضبط و گیتار.

من را در یوتیوب ببینید جایی که من همه این وسایل را امتحان می کنم:

اشتراک